Maandag 23 augustus
Amaconsort omschrijft zichzelf als een levendige groep van vier verschillende karakters en instrumenten. Halldór Arnarson (klavecimbel), Lea Sobbe (blokfluit), Lena Rademann (viool) en Martin Jantzen (viola da gamba) studeerden alle vier aan de Schola Cantorum Basiliensis, maar toen ze elkaar leerden kennen studeerden ze aan verschillende conservatoria in maar liefst drie verschillende landen.
Op welk repertoire leggen jullie je toe?
We houden ervan om minder bekend repertoire te ontdekken en via arrangementen toegankelijk te maken voor onze instrumenten. Voor onze IYAP-presentatie stelden we een programma met Vlaamse muziek samen, met ontzettend mooie maar zelden gespeelde werken van Hacquart, Van Wichel, Kempis en een Suite die we zelf samenstelden uit kleine stukken van ‘t Uitnement Kabinet.
Hebben jullie een vaste gewoonte/ritueel voor elk concert?
We hadden de gewoonte om voor elk avondconcert de namiddag vrij te nemen en die samen door te brengen. Een eerder luxueuze routine waar we niet altijd toe komen, maar als het ons lukt geeft ze ons wel de juiste energie om te spelen!
Wat intrigeert, inspireert of maakt jullie simpelweg gelukkig?
We zijn het gelukkigst wanneer tijdens het spelen spontaan muzikale ideeën ontstaan en wanneer we als kamermuziekensemble levendig kunnen communiceren met ons publiek, zodat zijn energie onze inspiratie wordt.
Wat betekent Josquin des Prez voor jullie?
Josquin des Prez is een belangrijke pilaar in het repertoire van de consortmuziek die we brengen. Hij is zo’n precieze componist. Zijn eenvoud, die tegelijkertijd ook heel krachtig is, vormt vaak een inspiratie voor onze eigen arrangementen en interpretaties: “less is more”.
Wat verwachten jullie van de International Young Artist’s Presentation?
We zijn benieuwd naar het advies dat de coaches voor ons hebben en kijken ernaar uit om met dat advies aan de slag te gaan. Het wordt ons eerste liveconcert in lange tijd, dus we kijken er enorm naar uit. We willen ook graag ideeën uitwisselen met de andere ensembles.
Welk cliché rond oude muziek/klassieke muziek zouden jullie graag weerleggen?
Het is niet slechts een cliché, maar een realiteit binnen de klassieke muziekwereld: de emotionele afstand tussen musici en publiek. Tijdens onze eigen concerten proberen we zoveel mogelijk het gevoel van een huiskamerconcert op te roepen, zodat het een avond wordt zoals je die doorbrengt met vrienden en gelijkgezinden.
Waar zien jullie jezelf binnen 10 jaar?
We werken aan een sterk concept dat ons in staat stelt om historische bronnen over muzikale expressie te combineren met een hedendaagse benadering van het concertpubliek. Zo voegen we een inspirerend ingrediënt toe om het publiek nog persoonlijker te betrekken bij onze muziek.
Bij welke historische uitvoering waren jullie graag aanwezig geweest?
Niet één specifiek concert, maar wel de organisatie van historische huiskamerconcerten en het musiceren in familie- en groepsverband. Deze historische praktijk inspireert ons sterk, omdat wij als ensemble zelf veel muziek arrangeren en schikken naar onze instrumentale behoeften.
Fair Oriana, dat zijn sopranen Penelope Appleyard en Angela Hicks samen met enkele (wisselende) getalenteerde instrumentalisten. Tijdens Laus Polyphoniae kan je hen op maandag 23 augustus om 15 uur aan het werk zien met luitist Sam Brown en violist Harry Buckoke. Toen ze het ensemble oprichtten, lag de focus op Elizabethaanse muziek, maar ze ontwikkelden ook andere programma’s zoals dat rond Händels Aminta e Fillide, waarin ze het gebruik van (hand-)gebaren en gezichtsuitdrukkingen onderzochten die ten tijde van de barok werden ingezet om de muziek nog overtuigender over te brengen naar het publiek.
Wat intrigeert, inspireert jullie of wat maakt jullie simpelweg gelukkig?
Dat we in elkaar zo’n gelijkgestemde muzikale partner hebben gevonden met wie we concertprogramma’s kunnen samenstellen. We – zowel zangers als instrumentalisten – blokkeren telkens een paar dagen en dan komen we samen om nieuwe ideeën door te praten en uit te proberen. We voorzien dan ook voldoende mondvoorraad, zoals thee en cake. Die thee en cake hebben mettertijd ook wel meer aandacht gekregen dan nodig. Zo hebben we lange tijd in ieder social-mediabericht een theepot en een cake op de achtergrond geplaatst om te zien of iemand het zou opmerken!
Meest memorabele concertervaring (en waarom)?
Met A noble thief: The legend of Robin Hood stonden we in het Konzerthaus in Wenen! We waren toen ontzettend trots dat zo’n prestigieuze instelling ons als relatief jong ensemble had geboekt. We hebben daar echt een geweldige tijd beleefd.
Wat betekent Josquin des Prez voor jullie?
We zongen nog niet eerder repertoire van des Prez, maar voor dit jubileumjaar gingen we uiteraard op onderzoek uit en vonden we enkele vocale duetten. We ontdekten het fantastisch beschrijvende El Grillo en Scaramella. Zo theatraal!
Wat verwachten jullie van de International Young Artist’s Presentation?
Sinds de Brexit zijn we er meer dan ooit van overtuigd dat het belangrijk is om relaties op te bouwen die landsgrenzen overstijgen. Dus we hopen dat IYAP ons zal helpen contacten te leggen met andere muzikanten, promotoren en festivals in Europa. En we zijn natuurlijk ook verheugd om de deskundige begeleiding, die kan ons als ensemble alleen maar helpen groeien.
Welk cliché rond oude/klassieke muziek zouden jullie graag weerleggen?
Het liefst van al maken we de oudemuziekwereld even glamoureus als die van de opera! Waarom zou dat niet mogelijk zijn?
Waar zien jullie jezelf binnen tien jaar?
Op lange termijn zien we Fair Oriana graag een belangrijk onderdeel van onze carrière worden: een internationaal, veelgevraagd en gerenommeerd ensemble dat sterke connecties onderhoudt met festivals en podia voor oude muziek. Dit jaar brengen we ons debuutalbum uit, hopelijk volgen er nog verschillende opnamen! Naast concerttournees zouden we ook graag workshops en masterclasses organiseren.
Met welke muzikant en/of componist zouden jullie graag eens op restaurant gaan? En waarover zouden jullie het dan hebben?
John Dowland! We houden enorm veel van zijn muziek en proberen die dan ook op zoveel mogelijk plaatsen te laten horen. Hem de verhalen achter de muziek te horen vertellen, zou werkelijk fantastisch zijn. Het hof van Elizabeth moet een geweldige plek zijn geweest, en hij leek alle roddels te kennen!
Bij welke historische uitvoeringen waren jullie graag aanwezig geweest?
We hadden graag Händels Aminta e Fillide in première zien gaan in de 18de eeuw, dan konden we vaststellen hoe nauwkeurig we zijn in onze benadering van het origineel. En we zijn ook wel benieuwd naar de etiquette van het publiek destijds.
Hebben jullie een guilty pleasure dat je met ons wil delen?
Als ensemble vinden we het erg leuk om (soms vreselijk flauwe) woordspelingen te bedenken, meestal onder leiding van Sam, onze luitist. We improviseren ook graag charmant maar foutief ‘Elizabethan English’.
Dinsdag 24 augustus
EGERIA, dat is middeleeuwse muziek. De vijf vrouwen – sopranen Lucía Martín-Maestro Verbo, Carmen Busquets Ferrer en María Martín del Río, mezzosopraan Clara Serrano Varela en alt Fabiana Sans Arcílago – die samen EGERIA vormen, leerden elkaar niet kennen op het conservatorium, niet via bevriende muzikanten en ook toeval had geen hand in hun ontmoeting. Het ondernemerschap van Lucía Martín-Maestro en Fabiana Sans was echter wel allesbepalend. EGERIA is door hen in het leven geroepen om hun dromen de vrije loop te laten: middeleeuwse muziek maken, van de bron naar de scène. Dinsdag 24 augustus om 12 uur kan u een glimp van die droom opvangen!
Hebben jullie een vaste gewoonte/ritueel voor elk concert?
Net voor we het podium op gaan, staan we nog even in een cirkel, ademen we samen, focussen we op de onderlinge verbondenheid die we dan voelen en genieten we van de rust. Als laatste spreken we een pelgrimsmotto uit: “ultreia et suseia”, wat “voorwaarts en omhoog” betekent. Een ritueel dat ons werkelijk vult met energie.
Wat intrigeert, inspireert jullie of wat maakt jullie simpelweg gelukkig?
Hoeveel repertoire er nog te ontdekken valt! Hoeveel muziek er al die eeuwen niet meer wordt gespeeld! De beste inspiratie komt altijd van het werk zelf, door te creëren: een muziekstuk of een programma. Je gelooft het misschien niet onmiddellijk, maar de reconstructie van middeleeuws repertoire vraagt veel creativiteit.
En het klinkt clichématig, maar de concerten waarbij het contact met het publiek heel tastbaar is – zowel tijdens als na het concert – stemmen ons gelukkig. Zeker als je merkt dat het publiek het repertoire helemaal niet kende en je eigenlijk een nieuwe wereld hebt doen opengaan.
Meest memorabele concertervaring (en waarom)?
Afgelopen seizoen hebben we hard gewerkt aan een van onze meest ambitieuze programma’s: Ad loca sancta, opgedragen aan de fascinerende figuur Egeria zelf. Dat programma zou bovendien in première gaan op het festival FIAS in Madrid, een van de belangrijkste festivals in Spanje. Helaas werd het afgelast vanwege de pandemie en hebben we acht maanden moeten wachten voor we het konden uitvoeren. Het was dus zonder enige twijfel ons meest memorabele concert.
Wat is het beste advies dat jullie ooit kregen?
Het beste advies was eigenlijk eenvoudigweg de erkenning van het feit dat polyfonie een teamprestatie is. We vergeten soms te snel dat we als performers deel uitmaken van een ensemble, van een team. Alle delen moeten op elkaar worden afgestemd en moeten samenwerken én ook samen werken. Het lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet.
Wat betekent Josquin des Prez voor jullie?
Dat Josquin een van de grootste is, staat als een paal boven water. Wat we echter altijd in gedachten houden bij het horen van zijn muziek, is dat hij met zo’n bescheiden technieken een van de meest wonderbaarlijke repertoires wist te componeren.
Wat verwachten jullie van de International Young Artist’s Presentation?
Voor ons is het belangrijk om in contact te komen met andere muzikanten die net als wij aan het begin van hun carrière staan in de oudemuziekwereld. Keer op keer is het verrijkend om ervaringen met collega’s te delen, zowel op professioneel als op menselijk vlak kan je veel van elkaar leren. En daarnaast motiveert het ons ontzettend om ons werk ook buiten onze landsgrenzen te kunnen tonen!
Welk cliché rond oude muziek zouden jullie graag weerleggen?
Dat middeleeuwse muziek eenvoudig zou zijn. Terwijl het net het breedste en misschien wel meest complexe repertoire is. Men staat er niet bij stil dat de middeleeuwen meer dan zes eeuwen aan muziek omvatten. Dat is meer dan 600 jaar! Je mag dus niet denken dat dat allemaal gelijkaardige muziek is of dat ze ‘eenvoudiger’ is in vergelijking met andere tijdsperioden. Bovendien is het merendeel van de genoteerde muziek die we uit de middeleeuwen overgeleverd hebben gekregen slechts een ‘herinnering’, want iedereen kende het repertoire uit het hoofd. Er is dus een enorm gebrek aan informatie over de uitvoeringspraktijk.
Waar zien jullie jezelf binnen tien jaar?
Tegen dan willen we dat onze muziek alle continenten heeft bereikt! We hopen dus echt nauw betrokken te zijn bij de verspreiding van het middeleeuwse repertoire over de hele wereld.
Met welke muzikant en/of componist zouden jullie graag eens op restaurant gaan? En waarover zouden jullie het dan hebben?
Met de meest productieve componist uit de geschiedenis: ANONIEM. Vooral omdat er veel vrouwen achter die ‘naam’ schuilgaan, vooral uit de middeleeuwen. We zouden maar al te graag dineren met een van deze anoniem gebleven vrouwen die toch hun stempel wisten te drukken op het muzikale repertoire. Kan je je voorstellen dat je naam nooit aan je eigen kunstwerk wordt verbonden?
Hebben jullie een guilty pleasure dat jullie met ons willen delen?
Er gaat niets boven een fris biertje na de repetitie!
Cellisten Clara Pouvreau en Bartolomeo Dandolo Marchesi leerden elkaar kennen aan de Hochschule für Musik in Frankfurt en omringden zich graag met gelijkgestemde muzikanten om het 18de-eeuwse repertoire voor twee concertante cello’s te verkennen. Dinsdag 24 augustus staan ze als vijfkoppig ensemble om 15 uur op het podium in AMUZ voor hun IYAP-presentatie!
Hebben jullie een vaste gewoonte/ritueel voor elk concert?
We stemmen onze instrumenten! 😉
Wat intrigeert, inspireert jullie of wat maakt jullie simpelweg gelukkig?
Nieuwe en onbekende stukken ontdekken, en vioolrepertoire spelen met onze piccolo’s, die vervolgens een heel andere klank aan de werken geven.
Meest memorabele concertervaring (en waarom)?
Ons eerste concert met z’n vijven! Voordien bestond de groep uit twee cello’s en een klavecimbel, maar we voelden dat er iets fundamenteels ontbrak. Toen we eindelijk de violone en de harp toevoegden, bereikten we de rijke klank die we altijd al hadden nagestreefd. Dat gaf een heerlijk gevoel.
Wat is het slechtste advies dat jullie ooit kregen?
Slechtste advies ooit: “Niet versieren!”
Wat betekent Josquin des Prez voor jullie?
Josquin des Prez is een van de belangrijkste vaders van de polyfonie. Hij en zijn tijdgenoten legden de basis voor de muziek van de volgende eeuwen.
Wat verwachten jullie van de International Young Artist’s Presentation?
IYAP geeft ons een grote zichtbaarheid. En het voorrecht om te spelen onder begeleiding van grote muzikale persoonlijkheden, waardoor we als groep hopen te groeien. We ervaren het als een geweldige kans om het dagelijkse muziekleven te delen met andere jonge, opkomende ensembles.
Welk cliché rond oude muziek zouden jullie graag weerleggen?
Het idee dat oude muziek saai is en enkel weggelegd voor oude mensen. Voor ons is het net heel belangrijk om aan een jonger publiek te tonen hoe leuk en opwindend barokmuziek kan zijn, en hoeveel overeenkomsten ze vertoont met de muziek waarnaar ze luisteren.
Waar zien jullie jezelf binnen tien jaar?
We hopen deel uit te maken van een invloedrijke kring van artiesten en de jongere generatie te kunnen inspireren en leiden!
Met welke muzikant en/of componist zouden jullie graag eens op restaurant gaan?
Vioolvirtuoos Francesco Geminiani, vanwege zijn gekke manier van optreden en zijn befaamde rubato zoals die werd beschreven door de Engelse muziekhistoricus, componist en muzikant Charles Burney.
Bij welke historische uitvoeringen waren jullie graag aanwezig geweest?
We hadden graag een concert van Vivaldi in het Ospedale della Pietà in Venetië bijgewoond, vooral omdat het de eerste keer in de geschiedenis was dat er meisjes in het openbaar cello speelden.
Hebben jullie een guilty pleasure dat jullie met ons willen delen?
Dat moet onze gedeelde fles wijn zijn na het concert!
Woensdag 25 augustus
Traversospeler Pablo Sosa en teorbespeelster/luitiste Asako Ueda studeerden aan het conservatorium van Den Haag. In 2018 richtten ze er het duo Sponte Sua op. Op woensdag 25 augustus om 12 uur kan je hen aan het werk zien in AMUZ!
Op welk repertoire leggen jullie je toe?
Met Sponte Sua ligt onze focus voornamelijk op het Franse barokreperoire, maar we houden ervan om ook andere stijlen en periodes te verkennen.
Wat intrigeert, inspireert of maakt jullie simpelweg gelukkig?
Lekker eten en in de natuur zijn. En dieren – specifiek voor Asako: eenden!
Meest memorabele concertervaring (en waarom)?
We hebben echt genoten van ons concert tijdens de Bach Academie Brugge 2019. Het Concertgebouw was tot de nok gevuld en er hing een heel inspirerende sfeer.
Wat verwachten jullie van de International Young Artist’s Presentation?
We kijken er naar uit om iedereen te ontmoeten, en ook naar het advies van de coaches. Vorig jaar hebben we elkaar al even kort online ontmoet – en zelfs dat korte moment was al leerrijk. Bijzonder fijn!
Welk cliché rond oude muziek/klassieke muziek willen jullie graag weerleggen?
We willen vermijden om steeds vanuit dezelfde interpretatie of vanuit dezelfde manier van spelen te vertrekken. We hebben niet de gewoonte om elk detail te bespreken, dus elke uitvoering is een beetje anders – naar gelang van hoe we elkaar aanvoelen. We willen dat onze muziek steeds fris klinkt!
Waar zien jullie jezelf binnen 10 jaar?
Wereldwijd op verschillende festivalpodia! Tegen die tijd willen we ook onze ervaring kunnen delen met een nieuwe generatie musici.
Met welke muzikant en/of componist zouden jullie graag eens op restaurant gaan? En waarover zouden jullie het dan hebben?
Dat is moeilijk kiezen. Dus we vermoeden dat het druk zal zijn aan onze tafel!
Bij welke historische uitvoeringen waren jullie graag aanwezig geweest?
De première van Monteverdi’s L’Orfeo.
De muzikanten van Ibera Auri zijn gefocust op de 17de eeuw. Hun interesse gaat niet alleen uit naar de Spaanse en Franse muziek uit die periode, maar ook naar de uitwisseling toen tussen de Spaanse en Franse cultuur. Op de vraag hoe ze zich als ensemble omschrijven, antwoorden ze: “Een combinatie tussen Marie Antoinette, Maria Calderona (Spaanse actrice en minnares van de Spaanse koning Filip IV, n.v.d.r.) en Oscar Wilde.” Dat belooft, op woensdag 25 augustus om 15 uur in AMUZ!
Hebben jullie een vaste gewoonte/ritueel voor elk concert?
Voor elk concert warmen we even op. Voordat we opkomen, omarmen we elkaar even, we geven elkaar een zoen en zeggen enkele mooie woorden.
Wat intrigeert, inspireert jullie of wat maakt jullie simpelweg gelukkig?
We luisteren graag samen naar andere oudemuziekensembles waar we fan van zijn. Dat zorgt elke keer voor nieuwe inspiratie! Vaak geeft het ons ook een impuls om het nog beter te doen en nog meer te studeren. Maar wat ons echt gelukkig maakt, is gewoon samen zijn, pizza eten, muziek beluisteren of flauwe filmpjes kijken en lachen!
Meest memorabele concertervaring (en waarom)?
Ons meest memorabele concert, dat moet de laatste ronde van het oudemuziekconcours in Gijon zijn. Daar maakten we helemaal in het begin een grote fout. Laia begon een Capella met een verkeerde noot, waardoor Gabriel moest improviseren en we allemaal vreesden dat we niet meer in harmonie waren. Toen Lidia vervolgens op de cembalo begon te spelen, kwam het toch allemaal perfect samen. We hebben die wedstrijd zelfs gewonnen! Dankzij onze overwinning werden we uitgenodigd om te spelen in de Filarmónica de Gijón. Beide onvergetelijke ervaringen!
Wat is het beste advies dat jullie ooit kregen? Of het slechtste?
Het beste advies werd ons toevertrouwd door een heel bekende violist. Hij zei ons geduldig te zijn en steeds in onszelf te geloven. “Never change your way of understanding music”, woorden die we nooit zullen vergeten.
Wat betekent Josquin des Prez voor jullie?
Josquin vertegenwoordigt eigenlijk onze visie om muziek steeds te begrijpen vanuit een multicultureel perspectief. Josquin bleef zelf niet onder de kerktoren wonen, maar trok de wereld in. Hij kwam niet alleen in contact met veel mensen, maar ook met andere gewoonten, tradities, opvattingen … Ook wij reizen om te leren! Culturele uitwisseling is nu eenmaal belangrijk.
Wat verwachten jullie van de International Young Artist’s Presentation?
We zijn bereid om hard te werken. 🙂 En eigenlijk zijn we benieuwd om van de coaches te vernemen waar de grenzen van ons ensemble liggen. Maar ook hoe we onze muziekcarrière het beste kunnen uitbouwen en hoe we oog kunnen hebben voor de mogelijkheden die er zijn. Uiteraard willen we ten slotte aan het publiek tonen wat we in onze mars hebben!
Welk cliché rond oude/klassieke muziek zouden jullie graag weerleggen?
We kunnen ons niet helemaal vinden in het idee dat klassieke muziek uitsluitend iets voor intellectuele en bemiddelde mensen is. Maar het is hard werken om jongeren ervan te overtuigen dat ook zij echt wel kunnen genieten van klassieke muziek. Moeten we, om meer jongeren aan te spreken, de manier waarop we ons als klassieke muzikanten profileren niet eens bijschaven? Een vraag die je je bovendien kan stellen over de manier waarop we concerten presenteren.
Waar zien jullie jezelf binnen tien jaar?
Als een volgroeid ensemble met een stabiele carrière. Hopelijk kunnen we dan grotere en interdisciplinaire projecten realiseren, met meerdere muzikanten en artiesten om op grote concertpodia grote verhalen te vertellen.
Met welke muzikant zouden jullie graag eens op restaurant gaan? En waarover zouden jullie het dan hebben?
Dan kiezen we voor een diner met sopraan Claire Lefilliâtre om het met haar te hebben over het Franse repertoire en and how she does so naturally with her vocal doubles.
De sopraan Montserrat Figueras hadden we anders ook wel graag gesproken. Hoe ze muziek filosofisch kon benaderen, is voor ons nog steeds een bron van inspiratie.
Hebben jullie een guilty pleasure dat je met ons wil delen?
YouTube-filmpjes!
