Home > Locatie > Sint-Augustinuskerk > Onze-Lieve-Vrouwekapel

De Onze-Lieve-Vrouwekapel

 

De Onze-Lieve-Vrouwekapel of winterkapel werd gebouwd in 1855-1857. Ze is toegankelijk via de dubbele deur vooraan in de zuiderbeuk van de kerk. De kapel werd opgericht ter herinnering aan het dogma van de ‘onbevlekte ontvangenis’, dat in 1854 uitgevaardigd was door paus Pius IX.

Het grondplan is een centraal vierkant met aan de noord-, oost- en zuidzijde een afgeronde apsis. Het samengaan van de imposante neobyzantijnse architectuur van J. De Ro met de allesoverheersende muurschilderingen van Joseph Bellemans en zijn leerlingen geeft deze gebedsruimte een unieke sfeer, ook al is de kwaliteit van de kunstwerken meestal niet bijzonder.

In de iets grotere oostelijke apsis, waar het altaar stond, ontwaren kenners bovenaan God de Vader met de engelen in de hemel. Daaronder Maria, omringd door kerkvaders en kerkleraars, stuk voor stuk heiligen die bekend stonden om hun grote devotie voor de moeder van Christus. Onderaan zijn taferelen uit het lijdensverhaal afgebeeld, zij maken deel uit van een kruisweg die de kapel omringt.

In de zuiderapsis prijkt centraal Maria met Jezus in de kribbe, omringd door engelen. Het kind wordt links aanbeden door de wijzen, rechts door de herders. Onderaan zijn ook weer taferelen uit de kruisweg te zien.

De noordelijke apsis is versierd met de beeltenis van God, voorgesteld zoals de profeet Daniël in zijn droom ‘de Oude van dagen’ zag. Aan zijn rechterhand knielt de Heilige Maagd, links worden Adam en Eva verdreven uit het paradijs. Ook hier onderaan weer de kruisweg. Onder elke statie bevindt zich het wapenschild van de schenker.

De kapel, die nu dienst doet als foyer van de concertzaal, raakte in de tweede helft van 20ste eeuw sterk in verval, vooral toen de kerk niet meer werd gebruikt. Door de slechte toestand van de daken ontstond heel wat waterschade en daardoor aantasting van de muurschilderingen en hun ondergrond. De restauratie is dus een echte redding geworden – redding van een gebouw waarvan architectuur en decoratie tot voor kort vaak werden verguisd. De jongste decennia is de waardering voor de zogenaamde neostijlen gelukkig sterk toegenomen.