Schilder, beeldhouwer, architect, ingenieur, luchtvaartpionier, anatomist, wetenschapper, creatieve duizendpoot Leonardo da Vinci spreekt nog steeds tot ieders verbeelding. Maar volgens Giorgio Vasari, een van de eerste kunsthistorici uit de renaissance had da Vinci eerst een job als muzikant. “Muziek en schilderkunst zijn als broer en zus onlosmakelijk verbonden”, zei da Vinci. Ter ere van de 500ste verjaardag van zijn dood in 2019 schreven Adrian Williams en dichter Gillian Clarke op vraag van I Fagiolini nieuw werk voor acht stemmen bij Da Vinci’s beelden. Ze focussen op zijn wetenschappelijke ontdekkingen en zijn fascinatie voor de kunst van het vliegen. Een fascinerende figuur en een topensemble: een niet te missen avond!

In de jaren 1750 werd Jommelli beschouwd als een van de meest toonaangevende componisten. Zijn requiemmis zou uitgroeien tot de vaakst uitgevoerde in Europa. In dit bijzonder pakkende werk voor vocaal ensemble, strijkers en basso continuo verzoent Jommelli op meesterlijke wijze de verworvenheden van het barokke contrapunt met het vroegklassieke streven naar transparantie en elegantie. Dit laatste geldt ook voor zijn Miserere uit 1759, een zetting van Psalm 51, die traditioneel onder meer werd gezongen tijdens de lijkstoet die aan de uitvaartdienst voorafging.

Voor het debuut van Amandine Beyer en haar strijkkwartet in AMUZ mag Jozef Haydn niet ontbreken. De ‘vader’ van het strijkkwartet wordt nog al te vaak weggezet als klassiek en degelijk, terwijl zijn muziek heel vindingrijk, speels en zelfs humoristisch is. Zijn levenslustig klinkend strijkkwartet in D groot verrast met tal van interessante en vernieuwende thema’s. De invloed van Haydn is ook nog te merken in Schuberts strijkkwartet nr. 7. Het baadt in een sfeer van zorgeloos optimisme en in elk van de vier delen weerklinkt de typische Schubertiaanse lyriek. Laat het Kitgut Quartet uw ontdekking van het seizoen zijn!

Publiekslieveling en sterzanger Damien Guillon nodigt uit tot hemelse muziekmomenten. De contratenor koos voor de muziek van Philipp Heinrich Erlebach (1657-1714). Zijn opera’s gingen helaas verloren, maar in zijn filosofische bundels Harmonische Freude musicalischer Freunde waren enkele aria’s gelukkig ook opgenomen. Deze aria’s en ook zijn liederen illustreren het typisch barokke begrip ‘vanitas’: alles is van voorbijgaande aard. Door in de liederen zorgvuldig te variëren in tempo en instrumentatie geeft Erlebach elke strofe zijn eigen karakter. Een unieke muziekschat.

De liedcyclus Ayre voor sopraan en ensemble is een van de meest opmerkelijke en ontroerende werken uit de 21ste eeuw. De ervaring dit esthetisch radicale werk voor de eerste keer te horen is zowel levendig als desoriënterend. Bij de eerste indruk is het moeilijk om de raspende klanken, de opzwepende ritmen en de diep penetrerende klaagzang te klasseren onder popmuziek of klassieke muziek, of ze eerder te plaatsen bij de folkmuziek of onder een nog niet gedetermineerde term. Als in een web verbindt Golijov in dit meesterwerk strengen van Arabische, Hebreeuwse, Sardische en Sefardische muziek aan klezmer, flamenco en een mix van elektronische klanken en traditionele geluiden. HERMESensemble koppelt Ayre aan een uitvoering van Adana van Wim Henderickx, waarmee dan weer Indische sferen worden geëvoceerd.

In 1854 schreef Franz Liszt aan cellist Cossmann: “Mijn monsterinstrument met drie klavieren is aangekomen en lijkt een groot succes te zijn.” Het instrument van 1500 kg combineert een vleugelpiano met een tweeklaviersharmonium. Hoewel criticus Richard Pohl aangaf de componist dit pianoharmonium te hebben horen bespelen, werd dit bijzondere instrument van Liszt jammer genoeg nooit in concert bespeeld. Toch was de combinatie van een piano en een harmonium een geliefde instrumentcombinatie in de 19de eeuw die Bart Rodyns en Nicolas Callot hier opnieuw onder de aandacht brengen met muziek van Franz Liszt, Richard Wagner, César Franck en Peter Benoit.