Terwijl musici in de late 14de eeuw steeds vrijer experimenteerden met ritmische spitsvondigheden, probeerden theoretici ze verwoed in notatie te vangen. Daar waar fantasie, ambitie en vernuft elkaar kruisten, kwam een spannende meerstemmige stijl tot bloei waarin spontane expressie en theoretische verfijning hand in hand gaan. Met werk van pioniers als Matteo da Perugia en Zacara da Teramo, plus een combo van temperamentvolle stemmen en exquise historische instrumenten kruipen de musici in de huid van de genieën die de ars nova lieten kantelen naar ars subtilior.
