Het Metropolitan Museum of Art in New York bevat een schat aan schilderijen van oude Europese meesters. Zo komen miljoenen bezoekers zich jaarlijks vergapen aan de werken van de Vlaamse primitieven in de twee gebouwen van het museum: het hoofdgebouw aan Fifth Avenue, en The Cloisters, de reconstructie van een middeleeuws klooster in het noorden van Manhattan. Recent werd de vleugel met de Europese collectie heringericht. “Laat het licht binnen”, schreef de New York Times. De curatoren bekeken de eeuwenoude werken met een frisse blik en creëerden nieuwe verbanden. Met eenzelfde blik kijkt New York Polyphony naar de muziek van de Europese middeleeuwen en renaissance. Sinds de oprichting van het ensemble in 2006 laten de vier zangers hun licht schijnen op bekend én onbekend repertoire; gregoriaanse gezangen, missen en motetten van o.a. William Byrd, Thomas Tallis of Antoine Brumel. In het verleden zongen ze bijvoorbeeld bekend werk van Pierre de la Rue, zoals O salutaris hostia, een motet dat menig professioneel én amateurkoor reeds heeft uitgevoerd.
En met veel nieuwsgierigheid gaan ze dus ook op zoek naar minder bekend werk. In 2019 brachten ze een cd uit met Lamentaties van de Spaanse componist Francisco de Peñalosa, muziek die onverwacht op hun pad kwam: “Geloof het of niet, maar het was echt een grappig toeval. We waren op zoek naar nieuw materiaal en namen lukraak een boek uit het rek in de bibliotheek. Het was een relatief recent wetenschappelijk boek, uitgegeven door de musicologe Jane Hardy. We gingen door de bladzijden en ons oog viel op de Lamentaties – ze sprongen gewoon uit het blad. Toen we de muziek zongen, bleek ze ons te passen als een handschoen.” De recensent van het Duitse Klassik Heute was laaiend enthousiast over de opname. “Het uit vier zangers bestaande ensemble New York Polyphony interpreteert de werken met opmerkelijk inlevingsvermogen in hun subtiele structuur en in de vlekkeloos zuivere klank, die bij de luisteraar bewondering afdwingt.”
De ontdekkingen beperken zich echter niet tot de renaissance. New York Polyphony voert ook muziek van de 20ste eeuw uit. Meer nog, het ensemble geeft zelf opdrachten aan componisten. Het is hun passie om een organische link te leggen tussen oude en nieuwe muziek en daarvoor werken ze regelmatig samen met componisten als de Brits-Noorse Andrew Smith of de Amerikaanse Jackson Hill. Voor het album EndBeginning schreef Hill het werk Ma fin est mon commencement, geïnspireerd op het gelijknamige werk van Guillaume de Machaut.
Ook in AMUZ zal het ensemble aan de slag gaan met veel eerbied voor oud én nieuw. Op het programma staan de reeds vermelde Lamentaties van de Peñalosa, van Thomas Crecquillon en motetten van Loyset Compère. Daarnaast ook een lied van de Estse componist Cyrillus Kreek. Het oeuvre van deze proto-Pärt, met warme samenklanken en melancholie, wordt tegenwoordig meer uitgevoerd. Andrew Smiths Lamentations of Jeremiah, op het lijf geschreven van New York Polyphony, zijn het hedendaagse pendant van de werken uit de renaissance.