Het Vlaams Radiokoor weet geregeld te verrassen met bijzondere concertprogramma’s. AMUZ sprak met Alain De Ley, artistiek verantwoordelijke, over Story of A Lifetime, op 17 maart op het podium van AMUZ.
AMUZ: Het publiek zal jou misschien niet kennen, Alain, maar als artistiek verantwoordelijke speel je wel een centrale rol in de werking van het Vlaams Radiokoor.
Alain De Ley: Ik sta in voor de inhoudelijke programmering van de concerten, ik regel de planning, doe de casting van solisten en dirigenten en ik bedenk de concepten van de Vocal Fabric-producties. Daarmee willen we de grenzen van de a-cappellakoorproducties aftasten en verleggen. Als radiokoor zit het in onze genen om te vernieuwen, om naar de toekomst te kijken. Tegelijk wilden we een alternatief bieden voor het standaardconcept van koorconcerten met een aaneenschakeling van Duitse en Franse koorliederen.
Vocale muziek, een koor dat zingt, dat spreekt iedereen aan. Iedereen zingt wel eens, of het nu in de douche is, in de file, voor je kinderen of als amateurkoorzanger. Gezongen muziek raakt of ontroert het publiek vaak directer, omdat zingen deel is van onszelf. Niet iedereen heeft al een viool in de handen gehad, maar iedereen heeft wel al eens gezongen, het is dus makkelijker om je daar iets bij voor te stellen. Vocal Fabric gaat aan de slag met koormuziek uit de ruime muziekgeschiedenis, van de renaissance tot de hedendaagse muziek, om een verhaal te vertellen of een emotionele flow te verklanken die door de voorstelling loopt.
Story of A Lifetime is daar een mooi voorbeeld van. Het is het verhaal van een vrouw die terugdenkt aan haar leven met haar man, die er helaas niet meer is. Dat is een universeel gegeven; iedereen krijgt ermee te maken of kent wel iemand in die situatie. De voorstelling begint bij de ontmoeting van de partners, vertelt het verloop van de liefdesrelatie, van de verliefdheid en passie die overgaat in een vertrouwde geborgenheid, tot het moment dat de man wegvalt en de vrouw alleen achterblijft en terugdenkt aan hun leven samen.
AMUZ: Welke muziek koos je om dit verhaal te vertellen? Het aantal liederen en koorwerken over verliefdheid, liefde, gemis van de geliefde is oneindig groot. Hoe maakte je een selectie?
Alain De Ley: Dat gebeurt heel intuïtief. Ik heb mijn leven lang naar allerlei soorten muziek geluisterd. Ik wil het verhaal van die vrouw vertellen en ga op zoek naar vocale muziek die de emoties uit de verschillende stadia van haar (liefdes)leven weergeeft. De muziekstukken die ik koos, zijn erg divers: daar zitten popnummers in zoals Our house van Crosby, Stills, Nash & Young, Franse chansons zoals Pierre van Barbara en Avec le temps van Leo Ferré, evenals hedendaagse muziek van Louis Andriessen (Un beau baiser), Jonathan Doves koorwerk The passing of the year en het lied We met at the end of a party van jazzpianist Brad Mehldau. Het gaat om koorwerken én sololiederen, die neemt sopraan Kelly Poukens voor haar rekening. In de intieme chansons, enkel begeleid door piano of gitaar, maakt ze de vrouw uit het verhaal tastbaar, van vlees en bloed en vol emoties.
Het verstrijken van de tijd is een weerkerend thema in tal van de liederen. In Old and wise bezingt Eric Woolfson gelaten dat hij later, wanneer hij oud en wijs is, alles wel zal kunnen plaatsen. Ook het Chanson des vieux amants van Jacques Brel handelt over de tijd die zelfs de hevigste verliefdheden uitwist, maar ook tot vergeving en berusting kan leiden.
Naast het Vlaams Radiokoor, gedirigeerd door Marcus Creed, sopraan Kelly Poukens begeleid door pianist Koenraad Sterckx of gitarist Maarten Vandenbemden, werd er nog een extra element aan de voorstelling toegevoegd.
Alain De Ley: Ik heb sound engineer Stef Van Alsenoy gevraagd om soundscapes te maken die te horen zullen zijn tussen de verschillende werken en die refereren aan de muziek die net voorbij is, die zal klinken of die als herinneringen verwijzen naar muziek van het begin van de voorstelling, het begin van de relatie waarover wordt verteld. Omdat die soundscapes als surroundcomposities het publiek letterlijk omvatten, zullen ze de betrokkenheid van het publiek nog versterken. De luisteraar kruipt zo als het ware in het hoofd van de protagoniste of haalt mogelijk eigen herinneringen op.
Robin Steins
