Midden 16de eeuw woedde in het Vaticaan een verhitte discussie over polyfonie in de religieuze praktijk. Het complexe lijnenspel van de simultane zangstemmen zou de tekstverstaanbaarheid belemmeren, aldus sceptici: reden genoeg om de liturgie te vrijwaren van meerstemmige muziek. Hun meest notoire opponent – zo wil het de legende – was paus Marcellus II. Het meest opmerkelijke statement van zijn pontificaat, dat slechts 22 dagen duurde, was dat polyfonie wél helder en communicatief kon zijn. Giovanni Pierluigi da Palestrina moest met een nieuwe mis het pauselijke gelijk bewijzen. De Missa Papae Marcelli is een succes over de hele lijn: transparante texturen zorgen voor spreekgrage teksten en dat zonder compromissen op het vlak van stijl of raffinement. Het werk werd een paradepaardje van de Tridentijnse polyfonie, zou generaties van componisten inspireren en leverde da Palestrina het epitheton ‘redder van de polyfonie’ op. De fluwelen stemmen van Vox Luminis doen dit kroonjuweel weer schitteren als vanouds.
Programma
G. da Palestrina: Missa Papae Marcelli & motetten
Uitvoerders
Sophia Faltas, Tessa Roos, Katerina Blizkovska, cantus | João Moreira, Kieran White, alt | Olivier Berten, Adriaan de Koster, Raffaele Giordani, Massimo Lombardi, tenor | Guglielmo Buonsanti, Vincent Berger, Pieter Stas, bas | Lionel Meunier, bas en artistieke leiding