Unity in diversity – eenheid in diversiteit. Dat is het startpunt van Jurgen De bruyn om aan de slag te gaan met historische muziek uit Antwerpen en met hedendaagse kunstenaars van diverse achtergronden. Hij werd daarbij ook geleid door een gedicht van de Libanese dichter Kahlil Gibran, uit het boek De profeet:
[…] laten er tussenruimten zijn in je tezamenzijn. […]
Zingt en danst tezamen en weest blij, maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
De luit en de stem staan centraal in een project dat bijgevolg ook wordt betiteld als The European lute song project. Op verschillende plekken in Europa zullen luitliederen worden vertolkt. De Antwerpse muziek put De bruyn uit Pratum musicum, een bundel uit 1584 van luitist Emanuel Adriaenssen, en uit het Antwerps Liedboek uit 1544.
Zoals steeds omringt de creatieve duizendpoot Jurgen De bruyn van het Vlaamse ensemble Zefiro Torna zich voor Unity in diversity met de beste muzikanten. Tijdens hun residentie in AMUZ in augustus zullen die muzikanten hun eigen accent leggen in de samenwerking o.b.v. hun persoonlijke achtergrond. Lore Binon is een courante muzikale compagnon de route van De bruyn. De Belgische sopraan heeft een enorm rijke muzikale bagage. “Reizen, samen musiceren, interessante collega’s ontmoeten en de magie van wat er gebeurt op een podium … die afwisseling koester ik. Ik zoek ze ook in mijn concerten op, wil me niet beperken tot één bepaalde stijl. Het gaat om muziek: de expressie van menselijke emotie in al zijn facetten. Mensen ontroeren”, zegt ze op haar website.
De andere zangeres in dit project is Elly Aerden. Met haar ervaring in de folkmuziek zal ze gegarandeerd een eigen toets aanbrengen. Ze is de frontvrouw van de groep Eléonor en begon haar carrière in de groep Maidan. Ze is geregeld gastzangeres in andere formaties zoals Olla Vogala, Amorroma en dus ook Zefiro Torna. Joel Fredriksen zal zingen en zichzelf daarbij op de luit begeleiden. Frederiksen is Amerikaan en woont al jaren in München. Als tiener schreef hij zijn eigen songs, en recent verscheen zijn album A day with Suzanne, een kruisbestuiving tussen renaissanceliederen en songs van Leonard Cohen. De Israëlische luitist Alon Sariel droomde in zijn jonge jaren van popmuziek – hij speelde elektrische gitaar – maar gaandeweg leerde hij ook de mandoline spelen en studeerde hij luit aan de conservatoria van Jeruzalem en Brussel.
Deze muzikale nomaden, fluctuerend tussen traditie en vernieuwing, zullen vanuit hun eigen kennis en ervaring op zoek gaan naar een alchemistische veredeling van de muziek. De cirkelvormige rosas van de luit doet denken aan de mandala, de cirkelvorm als symbool van harmonie. Door mandala’s te maken komt liefde naar boven, mededogen en nieuwe bewustvorming. Een wederzijds begrip tussen de muzikanten is als de fortuinlijke voorwaarde tot cohabitatie in een tijd van fatalisme, uniformisering en versplintering.
