In het Engeland van de 12de en 13de eeuw diende muziek niet alleen om God te eren, maar ook om politieke ambities kracht bij te zetten. Gothic Voices onthult hoe kruistochtijver en religieuze zelfverheerlijking doorsijpelden in organum, conductus en het vroege motet. Door deze vroege polyfonie heen schemert het zelfbewustzijn van een natie die haar agenda in devotie hulde. Het klanklandschap verandert van aarzelende overgave over diep geloof en overtuigde rechtschapenheid naar pure triomf. In ingetogen gebeden, vertwijfelde klaagliederen en exuberante jubelzang onthullen de verfijnde stemmen van het gevierde vocale collectief een wereld waarin alles godvruchtig lijkt, maar niets heilig is.
