Home > Amandine Beyer, artiest in residentie bij AMUZ, over haar concertreeks

“Op 21 oktober liet ik met mijn ensemble Gli Incogniti een hele feestelijke, energieke Vivaldi horen in een bijna symfonische vorm. Maar ik kijk ook uit naar het concert op 10 november met Les Cornets Noirs, dat we door de pandemie enkele keren moesten uitstellen. We spelen dan prachtige Venetiaanse ‘musica concertante’ uit de vroege 17de eeuw. Deze muziek illustreert de opkomst van de virtuoze instrumentale muziek, waarbij solisten (violen, cornetto’s) het publiek verbluffen met hun kunnen en muzikale dialoog. Het ensemble Les Cornets Noirs heeft ook een bijzondere plek in mijn hart. Ik was er van bij het begin bij, van toen we nog studenten waren in Bazel. Met hen spelen heeft mij mee gevormd als muzikant. Johannes Strobl, de organist van het ensemble, werd na zijn studies organist van de abdijkerk van Muri in Zwitserland, een kerk met maar liefst vier historische orgels en heel wat balkons waarop muzikanten kunnen plaatsnemen: een ideale plek waar we al vaak meerkorige muziek uit de 17de eeuw hebben gespeeld. En sinds enkele jaren is cornettist Frithjof Smith mijn collega aan de Schola Cantorum in Bazel. Dit ensemble gaat dus al van het begin van mijn carrière mee, al speel ik niet alle concerten mee – ze hebben niet altijd violisten nodig.” (lacht)

“Het laatste concert dat ik als artist in residence in AMUZ speel, is voor mij de kers op de taart: de pianotrio’s van Felix Mendelssohn, met cellist Marco Ceccato en pianist Kristian Bezuidenhout. Kris is ab-so-luut een van mijn favoriete collega’s. Met hem musiceren is fantastisch, puur geluk. Mendelssohns pianotrio’s zijn erg virtuoos, met name voor de piano, waardoor het samenspel erg veel precisie vergt. De pianopartij is als een schitterende, veelkleurige diamant, en de viool- en cellopartijen zijn als de gouden haakjes die de diamant vasthouden en laten schitteren in het juweel. Ik kijk er nu al naar uit.”

“Ik heb als artist in residence veel plezier beleefd in AMUZ. In het bijzonder omdat ik de gelegenheid kreeg om bevriende muzikanten uit te nodigen om samen in AMUZ te spelen. AMUZ is een plek die me ondertussen erg dierbaar is: een prachtige locatie met een uitzonderlijk goede akoestiek. Sommige muzikanten met wie ik speelde kenden de concertzaal, anderen niet, maar iedereen is heel enthousiast over de plek, de akoestiek en de hartelijke ontvangst door het team, en over het publiek van AMUZ. Het voelde als het ware een beetje als vrienden uitnodigen bij me thuis.”